Hakketakken

Zou er ooit echt iets veranderen in de Nederlandse politiek? Het recentelijke hakketakken op Thierry Baudet bijvoorbeeld doet denken aan de tijd dat Pim Fortuyn aan zijn opmars begon. Begin deze eeuw kregen VVD-leider Hans Dijkstal en PvdA-baas Ad Melkert geen vat op hem. Hun restte weinig anders dan de man neer te zetten als een rechtse populist, een racist, of iets ertussenin. Bijna twintig jaar later zien we hetzelfde gebeuren met de bejegening van de Forum-voorman. De politiek correcte gemeente ziet in hem een racist, een populist of iets ertussenin. Intussen is Forum de grootste ledenpartij van het land en durft het CDA, bij monde van Henk Bleker en Pieter Heerma, Forum niet uit te sluiten bij een toekomstige formatie, want de christendemocraten verkeren nu, ruim een jaar voor de Tweede Kamerverkiezingen, nu eenmaal niet meer in de electorale positie hiervoor. Waarmee we een volgende herinnering ophalen aan het kabinet Rutte I (2010-2012), waarin VVD en CDA regeerden met gedoogsteun van de PVV van Geert Wilders, ook al zo’n onversneden rechtse paria in de ogen van veel christendemocraten.

Ik was erbij, die zaterdag in het najaar van 2010 in de Rijnhal te Arnhem, waar duizenden CDA’ers zich voor het oog van de natie – want het werd live op tv uitgezonden – moesten uitspreken voor of tegen deelname van hun partij aan een politiek avontuur met zoiets smerigs als de PVV. Ja mits, nee tenzij, of iets ertussenin, aldus waren de verhoudingen te kenschetsen. Uiteindelijk kwam dat kabinet van Mark Rutte er en sneuvelde het na anderhalf jaar door toedoen van Wilders, maar de PVV leed daar amper onder. Het CDA daarentegen zat sinds ‘Arnhem’ opgescheept met een verdeeldheid die de partij eigenlijk nooit meer te boven is gekomen. Een verdeeldheid tussen orthodoxen en vrijzinnigen, tussen mensen die bijvoorbeeld een streng migratiebeleid aanhangen en degenen die een mildere koers wensen te varen. 

Breuklijn

Thans speelt zich hetzelfde af, al hebben de migranten gezelschap gekregen van de boeren, traditioneel een groot deel uitmakend van de CDA-achterban. Maar de huidige boeren zijn niet zo gezagsgetrouw als hun ouders, opa’s en oma’s. Zij zijn kritischer, brutaler en hun Farmers Defence Force flirt openlijk met Forum. In Brabant hebben zij al voor elkaar gekregen dat de maatregelen rond het stikstofbeleid voorlopig in de ijskast zijn gestopt. Het CDA, bevreesd om de boeren te verliezen, stond erbij en keek ernaar. Hetzelfde geldt voor hun partijgenoten in Den Haag, die zullen moeten toezien hoe de Staten van Noord-Brabant straks mogelijk bestaan uit gedeputeerden van – onder meer – CDA en Forum. Het idee alleen al dat dit een voorteken kan zijn voor 21 maart 2021 vervult menig CDA’er met afschuw.

Is er derhalve een nieuw ‘Arnhem’ te verwachten, waar dan opnieuw duidelijk zal worden dat het CDA ten diepste bestaat uit een gematigd, CDU-achtig en een conservatief, CSU-achtig deel, zoals in Duitsland? De gematigden zullen samenwerking met Baudet afwijzen, de conservatieven ondersteunen deze. Misschien is die breuklijn er altijd geweest, maar wisten opeenvolgende leiders (Lubbers, Balkenende) deze gedurende lange tijd aan het zicht te onttrekken. 

Aldus ontstaat het beeld dat na Fortuyn en Wilders, nu ook Thierry Baudet in staat is om een gevestigde partij als het CDA uit elkaar te trekken, wat zelfs zou kunnen leiden tot een scheuring, een afsplitsing. Tenzij de christendemocraten nog voor de zomer hun nieuwe lijsttrekker aanwijzen – liefst zonder al te veel onderling gekrakeel – die vervolgens snel duidelijk maakt wat de koers wordt en hoe een partij als Forum daarin past, of juist niet. De vraag is alleen is of het CDA die slagkracht in huis heeft, of dat het toch weer verkiest om veel op z’n beloop en in het midden te laten. Ja mits, nee tenzij, of iets ertussenin.

Naschrift: Maxime Verhagen zei onlangs dat het een ‘slecht idee’ was om samen te werken met de PVV. Deze opmerking kan invloed hebben op het debat over samenwerking met FVD.

Makkelijk Links

Dezer dagen wordt weer gesproken over de wenselijkheid van een links blok, met GroenLinks, PvdA, Partij voor de Dieren en SP, samen goed voor 42 zetels. Maar vooralsnog heeft niemand het over een blok van VVD, PVV, FVD en 50Plus (het CDA laten we hier wegens de hierboven beschreven onduidelijkheid buiten beschouwing), goed voor 58 zetels. De heertjes missen het vermogen verder te kijken dan het dikke eigenbelang, maar als de kiezer deze vier partijen straks laat winnen, dan hoeven zij hun onderlinge ergernissen slechts opzij te zetten, en we hebben een basis voor een kabinet dat zo rechts is als een legitiem gekozen kabinet in het vaderland nimmer is geweest. 

Ergens zou ik dat wel aardig vinden, al was het maar om al die Makkelijk Linkse mensen met hun morele superioriteitsgevoelens eens een spiegel voor te houden. De spiegel die hun recht in het smoelwerk zou vertellen dat een meerderheid van de Nederlandse bevolking:

alleen van Zwarte Piet houdt; 

buitenlanders wel oké vindt, mits (de volgende frase dient op luide toon te worden uitgesproken): ‘ZIJ ZICH WEL GEDRAGEN JA’;

in het gunstigste geval klimaatsceptisch is, maar bovenal weinig trek heeft in extra kosten voor al die duurzame gekkigheid; 

op feestjes graag de boel opstookt door te verkondigen dat ze Trump wel een goeie gast vinden;

eigenlijk stikjaloers is op de Britten en hun brexit;

de pensioengerechtigde leeftijd zo snel mogelijk terug wil draaien naar 65 jaar, of nog liever de VUT in ere wil herstellen;

straks níet naar het Songfestival kijkt maar Heel Holland Bakt verkiest;

op 3 mei naar de formule 1 van Zandvoort gaat… met hun eigen bolide welteverstaan;

met het EK komende zomer z’n straatjes met oranje slingers en vlaggetjes versiert.

Het Nederland kortom waarvan Makkelijk Links altijd zei het te willen verheffen, maar dat zij helemaal niet kent, niet snapt en dat zij ten diepste verfoeit met z’n slechte smaak en dito manieren. Ook dat is eigenlijk een oud verhaal.

Word lid van HP/De Tijd