Een stoomschip en een tuinfeest
Wat bracht de Foute Jongens naar een borrel met Jenny Douwes en Kim Holland, en naar een kostelijke avond op het ss Rotterdam?
Rob: Even betwijfelde ik of dit wel de juiste plek is om hier kond van te doen, mijnheer Van Amerongen. Moest ik de buitenwacht er wel mee lastig vallen? Maar toen besefte ik dat het de lezer wellicht zou prikkelen om ook de rest van deze rubriek eindelijk eens tot zich te nemen. Dat is een zeldzaamheid die wij ondanks het fatale gezichtsverlies dat het mij onverbiddelijk oplevert niet onbenut mogen laten. Daarom vertel ik het toch: ik liep u tot mijn grote schrik tegen het lijf op de fameuze nazomerborrel van trendwatcher Adjiedj Bakas in zijn paleis te Almere.
Ik had het natuurlijk kunnen weten. U had er persoonlijk voor gezorgd dat de heer Bakas – ik wil liever niet weten waarom, maar in jullie mailuitwisselingen hieromtrent, waarvan ik als co-auteur de kopieën mocht inzien, noemen jullie elkaar snoes, pop en darling – een van de twee voorwoorden voor ons Grote Foute Jongens Boek deel 2 schreef, dat dezer dagen verschijnt (het andere voorwoord is van de onvolprezen heer Leon de Winter). Ik ging daarmee akkoord en heb daar nu al spijt van. Hij zou u anders immers nooit hebben uitgenodigd om de party die hij en zijn partner traditioneel aan het einde van de zomer houden bij te wonen.
Ineens stond u daar, als een gremlin tussen de prinsen en prinsessen van de happy few. Sander Dekker had na mijn binnenkomst reeds naar mij geknipoogd, Mickey Huibregtsen wilde mij al uit de doeken doen hoe hij de wereld van de economie nu weer een enorme boost zou geven, de onweerstaanbare blokkeerfriezin Jenny Douwes stond op het punt om mij uit te nodigen voor een dagje en nachtje Dokkum. En toen verscheen u plots op mijn netvlies: ongeschoren, uitgezakte spijkerbroek, Birkenstocks, hawaïshirt, in het gezelschap bovendien van de vlerk Robbie Muntz. En toen ging u ook nog eens heel luidruchtig vriendschappelijk tegen mij doen. “Heeeeee, ouwe!” galmde het door de druk bevolkte achtertuin van de heer Bakas. Een pijnlijke stilte viel, zelfs de heer Bakas hield even zijn mond.
Wat denkt u dat dit voor mijn imago betekende, mijnheer Van Amerongen? Dit was mijn wereld verdorie, dit was exclusief Stan Huygens-terrein, hier legde ik als chroniqueur van het hogere segment van de samenleving altijd de contacten met degenen die mij op mijn weg omhoog ter wille waren in ruil voor een paar positieve woorden in mijn veelgelezen rubriek. U had daar nooit mogen verschijnen. Sander Dekker wendde zich onmiddellijk af, Mickey Huibregtsen draaide zich plotseling om, Jenny Douwes stamelde pardoes dat zij zich even wilde verfrissen. Ik vrees dat het gedaan is voor mij. Hier kom ik nooit meer overheen.
Ineens stond u daar, als een gremlin tussen de prinsen en prinsessen van de happy few.
Rob Hoogland
Arthur: Dit wordt weer een inkoppertje, snode gerontiër. Want over welke stralende ster op het tuinfeest van baron Bakas zwijg je in alle toonaarden? En waarom dook je weg achter de rodondendrons toen deze Goudsche tijger haar entree maakte op stilettohakken van 25 centimeter? Was dat omdat je in gezelschap was van je overigens beeldschone eega?
Jazeker Hoogland, ik heb het over de powervrouw die schitterde in kassakrakers als Anal Cum Bang, Kinky Anal Games en Sexshop Gangbang: Yvonne Meulendijk-van Zelderen, die onze lezers natuurlijk beter kennen als Kim Holland.
Ik vond het al verdacht dat jij het door ons in opdracht van GeenStijl geschreven Nationaal Dictee maar liefst vijf keer moest ‘oefenen’ met Kim, en wel in de Zwembad Suite van het Van der Valk in Akersloot. Zo moeilijk was dat tekstje niet en bovendien heeft Kim in 1973 met goed gevolg de VOS-cursus van de gemeente Gouda afgesloten.
Pas toen Kim vertrokken was, sloop je naar mij toe, enkel en alleen om ook even in het aura van Jenny Douwes te mogen staan. Ik had net verteld aan de heldinne fan Fryslân dat ik de twee laatste Elfstedentochten heb uitgeschaatst en dat ik nog voor Jenny geboren was een zeer talentvolle kaatser was en menigmaal het Sjûkelân op het Sternse Slotland in Franeker heb stil gekregen met mijn legendarische opslagballen. En precies op het moment dat ik uit mijn hoofd dat epische gedicht van Jelle Pieter Troelstra voordroeg aan vrouw Douwens (Fan ’e wylde see besprongen,/ Tûzen kearen op ’en nij,/ Faak bekampe, nea betwongen,/ Wien’ de Friezen rûn en frij;/ Frijdom wie de heechste wet/ Yn ’t eale Friez’ne hert), onderbrak je mij en zei: zeg, Tuur, niks persoonlijks verder hoor, maar is onze grote vriend Adjiedj wellicht van de verkeerde kant?
Jenny was dusdanig opgewonden geraakt van mijn kennis van Friesland en mijn beheersing van het Fries (denk aan Archie in A Fish Called Wanda) én het Harkemase dialect, dat zij zich daarom ging verfrissen én verschonen.
Ik verborg mijn irritatie over jouw brute interrumpering en antwoordde: “Jazeker, ons Djiedj is sinds zijn geboorte de Griekse beginselen angehaucht, alleen weet zijn man Vinco dat nog niet.”
U fantaseerde er hierboven weer lekker op los, mijnheer Van Amerongen. U gaat uw gang maar.
Rob Hoogland
Ik denk dat wij met onze keuze voor een mindervalide, zwarte homosueel en een Joodsche meneer voor de ouverture van ons Grote Foute Jongens Boek 2 meer bijdragen aan ’s vaderlands diversiteit dan de Joop, DWDD en Bij1 bij mekaar. Dit is mij trouwens bevestigd door Han van der Horst, de grijze eminentie van de Joop met wie wij tijdens de Nacht van de Kaap een kostelijke avond mochten beleven op het ss Rotterdam, waar wij gedrieën optraden. Ik vond het wel raar dat jij op een gegeven moment hand in hand ging ‘passagieren’ met oom Han, in het holst van de nacht. Hoe zit dat, Hoogland? Hebben wij door jouw matrozenromantiek nu ineens een ingang bij de Joop, al dan niet de artiesteningang? Dat ik dat nog mag meemaken op mijn zestigste!
Rob: Het is heel eenvoudig, mijnheer Van Amerongen: de heer Van der Horst kwam er al tijdens ons vermakelijke voorgesprek in hut 2712 van de ss Rotterdam achter dat ik niet de extreem- dan wel domrechtse altright fascist ben die zijn hoofdredacteur Francisco van Jole altijd van mij maakt sinds ik bijna tien jaar geleden in mijn Telegraaf-rubriek enige aandacht aan deze omhooggevallen kwijlebabbel besteedde.
De heer Van Jole, misschien de foutste VARA-medewerker aller tijden, en dat wil wat zeggen, had bij de introductie van WNL als publieke omroep – een initiatief van De Telegraaf – geroepen dat er sprake was van een rechtse coup. Dat schreeuwde om een jolig weerwoord en daarom suggereerde ik in mijn column om hem een behandeling te geven waar rechtse coupplegers patent op hebben. Ik stelde dus voor om hem uit een vliegtuig te gooien. Dat de heer Van Jole, tegenwoordig vooral bekend dankzij zijn witte onderbroeken, een Argentijnse vader heeft, wist ik op dat moment nog niet.
Zo ziet men maar dat het altijd uitkijken is geblazen in de columnistiek, u weet dat als geen ander en de heer Van der Horst is een vakkundig historicus. Dat wil ik er graag in dezelfde zin aan toevoegen, zeker ook omdat hij uit volle borst meezong toen ik tijdens ons Foute Jongens-optreden in de Queen’s Lounge van de ss Rotterdam tot groot enthousiasme van het massaal toegestroomde publiek het fameuze Ierse volksliedje Molly Malone ten gehore bracht, iets waar u natuurlijk weer van afzag. Dat laatste vermeld ik vooral omdat u desondanks dezelfde gage kreeg uitgekeerd als ik.
Nog even over mevrouw Holland: haar aanwezigheid op de party van de heer Bakas is mij helaas volledig ontgaan. Dat kwam wellicht door haar kleding. Ik ben het niet gewend dat zij iets draagt. Ik had het graag nog even met haar willen hebben over haar rol als voorlezeres van het Groot Nationaal Dictee dat u en ik inderdaad voor GeenStijl schreven.
Met de zin “Is dit een dionysisch geassaisoneerd axioma van een à contrecoeur functionerende, zijn referte-eisen zelfs verzakende gynaecoloog, het dagelijks geürm zijner patiënten zat en dientengevolge neigend tot laag-bij-de-grondse misogynie?” had zij na onze talloze repetities in Akersloot nauwelijks nog moeite. Het feit dat zij de komma’s ook diende te noemen zorgde daarentegen voor enige verwarring. ‘Komma!’ riep zij steeds met dat hese stemmetje. Veel deelnemers, onder wie een opvallend groot aantal kenners van haar oeuvre, verstonden ‘kom maar!’, legden dientengevolge onwillekeurig verbanden met haar filmoptredens en waren daarna, op de eveneens aanwezige Adjiedj Bakas na (zijn interesses liggen elders), niet meer in staat om zich voor de volle honderd procent op het dictee te concentreren.
Dankzij mijn inspanningen én mijn goede reputatie ben je nu eindelijk salonfähig in de linkse kerk.
Arthur van Amerongen
Enfin, u fantaseerde er hierboven weer lekker op los, mijnheer Van Amerongen. U gaat uw gang maar, mij raakt u er na al die jaren niet meer mee, de goede lezer weet allang dat ik ondanks het sterk erotiserende plukje haar onder zijn onderlip nooit met de heer Van der Horst zou ‘passagieren’. Toegegeven, dat zou ik wel met mevrouw Douwes doen en desnoods ook nog een keertje met mevrouw Holland, al was het alleen maar omdat ik inmiddels als geen ander weet hoe ruim haar inkomen is.
Arthur: Ik raad je aan de volledige equipe van de Harlem Globetrotters mede te nemen als je met Kim gaat ‘passagieren’, vriend. Want toen ik tegen haar zei dat je verstoppertje speelde in de rodondendrons van baron Bakas, schoot ze keihard in de lach.
Ze wilde niks kwijt over de geheime filmopnames die ze heeft gemaakt in Akersloot. Dat was een privékwestie tussen haar en jouw vrouw, die op discrete wijze schijnt te zijn opgelost. Kim gaf wel een hint: mocht jouw ‘Van der Valk home movie’ ooit viraal gaan vanwege een achterstallige betaling, dan gebeurt dat onder de wervende titel Tena Diapers Presents: Naughty Nurse Kim Checks Off Dirty Uncle Rob’s Bucket List.
Overigens is Yvonne Meulendijk-van Zelderen na jullie ontmoetingen gestopt met het maken van ondeugende filmpjes. Haar man Mark Kruitwagen is nogal jaloers aangelegd, zo las ik in Party Scene, het vooraanstaande vakblad van de vaderlandse adult industry. De heer Kruitwagen: “Ik zou het niet trekken als zij nog films zou maken en met andere mensen zou vrijen. Ik wil en kan Kim niet delen met anderen. Ik ben een echte alfaman. Die smeerlapperij met die opa van De Telegraaf was voor mij de limiet.”
Kims vorige vrijer, Ruud Slakhorst, ‘trok het wel’, want die vond het geil om een stout filmpje van z’n vrouw te kijken. Zijn lievelingsfilm is die waarin Kim in de kleedkamer op sportpark Sloten te 020 gaat solliciteren als quarterbarebacker bij de Amsterdam Crusaders.
Bobbi Eden, Kims eeuwige rivale in het polderpornogebeuren, maakt nog wel filmpjes, maar alleen met haar echtgenoot. Ik vind daar iets van. Stel dat je in Dronten woont, als vrijgezel, en je wil jezelf op vrijdagavond trakteren op een stukje ontspanning, met pinda’s, een Frans kaasje, een mooie wijn en een lekker pornootje. Dan ga je naar de videotheek en vind je op de volwassenenafdeling dertig verschillende video’s van Bobbi Eden met haar echtgenoot. Dan verdwijnt je faplust toch als sneeuw in de zon?
Iets heel anders: je mag nooit ‘de’ ss Rotterdam zeggen als je in Rotjeknor verpoost. Ss staat voor stoomschip en volgens ’t kofschip-ezelsbruggetje wordt het dus: het ss Rotterdam.
Overigens kregen wij van Han van der Horst de kus des doods, daar in de bomvolle balzaal op het ss Rotterdam, want hij zei: “De Grote Foute Jongens zijn eigenlijk hele lieve, deugdzame jongens. Ik ga van mijn chef Jolo eisen dat hij de heksenjacht op die twee stopt.”
En wat schreef Han van der Horst reeds op 26 juni 2018 op de Joop, kennelijk omdat hij toen al van jou gecharmeerd was:
“De Telegraaf is een stuk van het Nederland waarin ik ben opgegroeid en dat mij dierbaar is. Ik houd van de Telegraaf-mensen. Bovendien was het Algemeen Handelsblad tijdens de oorlog net zo fout als De Telegraaf.”
Dankzij mijn inspanningen én mijn goede reputatie ben je nu eindelijk salonfähig in de linkse kerk. Naast jou, ‘dat toonbeeld van nuance en mildheid’ (dixit Van der Horst), ben ik nu de clown van de alt-right. Je zou mij weleens dankbaar mogen zijn.