Vrede zij met u, broeders en zusters. Ik bevind mij in de Keizerlijke Suite van The Empire Hotel & Country Club in Brunei en nip aan een glaasje Cuvée Louise Pommery Rosé. “Oh,” hoor ik u in koor roepen, “maar alcohol is toch strikt verboden in Brunei? Pas nou toch op, G.H.B., straks krijgt u nog drieduizend zweepslagen!”

Brunei, dat ook wel Shelltown en het Venetië van het Oosten wordt genoemd, is inderdaad volledig drooggelegd, maar omdat ik op zeer goede voet sta met Haji Hassanal Bolkiah Mu’izzaddin Waddaulah ibni Al-Marhum Sultan Haji Omar Ali Saifuddien Sa’adul Khairi Waddien – die u wellicht beter kent als de sultan van Brunei – stond er voor mij een krat topcuvée klaar, terwijl ik daar niet om had gevraagd. 

Ik ontdekte de welkomstbubbels – voorzien van een alleraardigst, handgeschreven kaartje van mijn gastheer – pas na een paar uur, want mijn onderkomen meet zeshonderdzesenzestig vierkante meter en het krat stond discreet verborgen onder de vleugel in het privé-filmtheater dat bij de Emperor Suite hoort. 

De sultan is mij nog steeds erkentelijk vanwege het feit dat ik destijds bij koningin Beatrix een fraaie onderscheiding voor hem heb geregeld: Ridder Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Die is alleen bestemd voor personen die de samenleving vooruithelpen met bijzondere verdiensten van zeer exceptionele aard. Daarnaast moeten zij gezegend zijn met een puur individuele genialiteit (dat vertelde Bea mij althans). 

Voor wat hoort wat en als dank werd ik destijds door de sultan behangen met het Grootlint in de Koninklijke Familieorde van de Kroon van Brunei, maar daar loop ik niet mee te koop. U kent mij. 

Welnu, de sultan heeft mijn hulp ingeroepen omdat hij met een zeer delicaat probleem worstelt: de hardnekkige geruchten over de seksuele geaardheid van zijn zoon prins Azim. 

Azim heeft de reputatie van feestbeest en omringt zich met dubieuze variétéartiesten als Elton John, Barry Manilow, Ricky Martin, Janet Jackson, Mariah Carey, Pariz Hilton en Joan Collins (die namen zeggen mij weinig tot niets, maar stonden in de brandbrief die de sultan mij stuurde). 

De sultan is mij nog steeds erkentelijk omdat ik bij Beatrix een fraaie onderscheiding voor hem regelde.

De vriendschap van zoonlief Azim met Michael Jackson had de sultan pas echt zorgen gebaard. Prins Azim logeerde regelmatig op Neverland met het smoesje dat hij het optrekje wilde kopen om het voor vaderlief ‘op te pimpen’ tot een Dorchester. Dat is natuurlijk niet eens zo’n gek idee, want de sultan is al eigenaar van het Beverly Hills Hotel en staat bekend om zijn goede smaak, al vinden sommigen zijn gouden Rolls-Royce wat overdreven en protserig. 

Ik besloot naar Brunei te vliegen, met een stop in Koeweit. Daar woont namelijk de beroemde seksuologe Mariam Al-Sohel. In Reader’s Digest had ik gelezen dat zij een revolutionaire kuur tegen homoseksualiteit heeft uitgevonden, op basis van de Koranische wetenschap. Het was een wat warrig relaas, maar het kan natuurlijk verkeerd zijn opgepend door de journalist van dienst. Voor mij is de Koran gesneden koek, want ik heb zoals u weet nog in Leiden gestudeerd bij professor Christiaan Snouck Hurgronje, de vermaarde islamoloog en arabist. 

Het eerste wat de dokter aan mij vroeg in haar indrukwekkende praktijk in Koeweit – die volhing met Saudische diploma’s en onderscheidingen – was hoe lang ik al leed aan de kwaal. Ik vertelde haar in alle eerlijkheid dat ik namens een vriend kwam. 

Volgens dokter Al-Sohel wordt homoseksualiteit veroorzaakt door een worm die zich na (excusez les mots) anaal geslachtsverkeer prinsheerlijk in het rectum nestelt en leeft van sperma van de bezoekers. Als de worm niet genoeg voedsel krijgt, begint de ellende. Zijn gastheer wordt dan gruizig en promiscue en gaat in vrouwenkleren en op hoge hakken op mannenjacht, aldus dokter Al-Sohel. Zij heeft aan de hand van tips van de Profeet een wormenkuur uitgevonden en die wilde ik meenemen naar de sultan van Brunei. Baat het niet, dan schaadt het niet. 

De dokter geneest naar eigen zeggen ook dames ‘van de verkeerde kant’, maar toen ik vroeg hoe het in hun geval met die gevreesde anale spermaworm zat, begon ze zenuwachtig in The Lancet te bladeren. Nu begrijpt u waarom 1,7 miljard mohammedanen slechts twaalf keer een Nobelprijs wisten te winnen, inclusief de Nobelprijs voor de Vrede voor Yasser Arafat, die mij nog goed gekend heeft. 

Om dokter Al-Sohel niet te kwetsen kocht ik een halal wormenkuurtje, dat op mijn verzoek feestelijk werd verpakt, omdat het immers een cadeautje voor een goede vriend betrof. 

Meanwhile back at the ranch vroeg ik zojuist aan Abdellatief, mijn kamerbediende in het Empire, of hij niet bang was gestenigd te worden omdat hij – en dan druk ik mij nog voorzichtig uit – de Griekse beginselen heeft uitgevonden en verbeterd. Hij slaakte een gilletje en fluisterde: “Het is hier net het Amerikaanse leger, mister Gustavo: don’t ask, don’t tell. We zitten allemaal op Grindr, moet u weten. Dat is Tinder voor ons soort mensen en als u wilt, kan ik de reuzehandige app voor u installeren op uw iPhone.”

Abdellatief vertelde me in geuren in kleuren hoe prins Azim regelmatig indrukwekkende feesten geeft. Zo liet hij eens zijn boezemvrienden Siegfried en Roy met vier witte tijgers invliegen. Soms komt de prins verkleed als Liberace, maar het liefst draaft hij op in originele Michael Jackson-kostuums. “Oh, mister Gustavo, u zou Zijne Koninklijke Hoogheid moeten zien als hij de moondance doet!”

Ik heb Abdellatief maar met zachte hand de deur uit gewerkt, want hij werd me iets te opdringerig, als u begrijpt wat ik bedoel. De knul moest toch zijn toilet maken voor het middaggebed en is bovendien parodontaal uitgedaagd, iets wat ik vaak zie bij jonge muzelmannen. De Koran mag dan wondermiddeltjes tegen homoseksualiteit bieden, maar een fatsoenlijk recept voor Listerine en Odol vind je niet in het Goede Boek der Mohammedanen. Ma’a salama!