‘Beste Dick Bruna, een buiging’
Dick Bruna (1927) werd wereldberoemd met zijn kinderboeken over Nijntje. Hij overleed op 16 februari. Hanco Kolk schrijft hem een brief.
Beste Dick Bruna,
Want hoe zou de aanhef van deze brief anders moeten luiden? Beste Dick Bruna, zonder concurrentie, hoog uittorenend boven iedereen die een tekenpen vasthoudt.
Ik heb u eenmaal in levenden lijve ontmoet, op een zaterdagochtend bij kasteel Groeneveld. Er kwam een enorme inktzwarte Hummer aanrijden, het portier ging open en u stapte uit, in elk opzicht het tegenovergestelde van uw vervoermiddel. U was klein van stuk, vrolijk en bescheiden. Zo bescheiden zelfs dat u weigerde om uzelf als tekenaar te zien. U was een grafisch ontwerper, vond u zelf. Er zijn in mijn werkende leven twee tekenaars geweest die de Nederlandse volksaard perfect konden weergeven. De andere was Peter van Straaten, in 2016 overleden.
Maar waar Van Straaten de grens niet passeerde, stileerde u die volksaard zodanig dat de hele wereld hem omarmde.
Ik kan een uitgebreide analyse schrijven over uw werk en waarom ik het zo schitterend vind. De pocket-omslagen voor Maigret en De Saint. Het Nijntje-oeuvre. De adembenemende affiches, spectaculair in hun verbluff ende eenvoud en trefzekerheid. Het lef om minimalistisch te zijn. Maar ik hou dat voor mezelf. Je moet liefde niet gaan verklaren.
U vertelde me ooit, bij die ene memorabele ontmoeting, dat u om een zoutvaatje te tekenen eerst een middag lang zoutvaatjes natekende, net zolang tot u de essentie te pakken had en u in een paar lijnen het definitieve zoutvaatje kon neerzetten.
Zo moet u ook deze brief zien. Tweehonderdzoveel woorden, om uiteindelijk tot de kern te komen van wat ik wil schrijven. Drie woorden:
Beste Dick Bruna.
Een buiging,
Hanco Kolk