Islamo-fascisme
Een oude schurk is terug van weggeweest: het fascisme. De benaming wordt momenteel toegepast op de gewelddadige kant van de islam en ze is kennelijk bedoeld als een zo krachtig mogelijke veroordeling.
Dat laatste zit wel goed: als scheldwoord kent ‘fascisme’ een roemruchte geschiedenis. Decennialang deed het dienst als een bij uitstek effectieve verdachtmaking, vooral door linkse rakkers met graagte gebruikt. Nogal wat oudere Amsterdamse politiemensen zullen zich levendig de tijd herinneren dat ze te pas en te onpas voor ‘fascist’ werden uitgemaakt. Het betekende zoiets als ‘varken’.
Zo gezien is het niet zo gek dat islam-haters het woord opnieuw in stelling brengen, al blijft het vreemd dat het nu van politiek rechts komt: uit de VVD en van de kant van vooraanstaande conservatieve intellectuelen als Leon de Winter en Afshin Ellian.
Nog vreemder is het dat deze nieuwbakken anti-fascisten blijkbaar geen weet hebben van de geschiedenis van het fenomeen ‘fascisme’, dat onmogelijk van toepassing kan worden verklaard op een wereldgodsdienst als de islam. Het fascisme is namelijk een typisch rechts-radicaal nationalisme dat tussen de wereldoorlogen in floreerde en in strikte zin alleen in het Italië van de dictator Mussolini bestond.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de term ‘fascisme’ het kanon waarmee links-radicalen op de democratie plachten te schieten. Het was de favoriete scheldnaam die communisten gebruikten om ‘kapitalisten’ aan te duiden. Ook onze vaderlandse CPN ontwaarde op de rechterflank van het politieke spectrum gedurig een ‘fascistisch gevaar’.
In de jaren zeventig ging het schelden in schieten over. In Duitsland en Italië ontstonden kleine ultra-linkse actiegroepen die heel de maatschappelijke orde fascistisch noemden en daaraan het recht ontleenden terroristische aanslagen te plegen.
Het is deze geschiedenis die de huidige gedachteloze toepassing van de term ‘fascisme’ op het islamitisch extreem-radicalisme iets bizars geeft. Men zoekt een historische stok om een hedendaagse hond mee te slaan zonder te beseffen dat die stok voortdurend is misbruikt. Men veroordeelt hedendaags terrorisme met behulp van een politieke krachtterm die de communisten en terroristen van gisteren tot wapen diende.