Koninklijke eieren
Boven het niveau van haring, gefrituurde vis, patat en worst is het voor koks ongebruikelijk om zich tot koning van een bepaald gerecht te verklaren.
Dat is jammer, want het schept niet alleen hoge verwachtingen, maar ook orde en overzichtelijkheid. Lang geleden was er in de P.C. Hooftstraat een restaurant dat l’Entrecote heette en dat was dan ook precies wat ze er hadden. Door dat monomenu was de kwaliteit heel goed in de hand te houden en de gast wist exact wat hem te wachten stond. Wie op een andere plek dan l’Entrecote een entrecote ging eten, moest het zelf maar weten.
Helaas is er na het verdwijnen van l’Entrecote (na een draconische huurverhoging) niemand opgestaan om de fakkel over te nemen en evenmin heeft zich een mossel-, kip- of kabeljauwkoning aangediend. Maar wanneer ons het nieuws bereikt van een troonsbestijging te Parijs, stappen we uiteraard terstond in de Thalys. De vorst in kwestie blijkt te resideren in restaurant Au Pied de Fouet in het veertiende arrondissement en zijn claim to fame betreft het voorgerecht oeuf dur mayonnaise.
Au Pied de Fouet lijkt vanuit een tijdmachine in de rue Babylone te zijn neergezet: het piepkleine zaakje met de rode boerenbontgordijntjes lijkt in vrijwel niets op een comtemporain eethuis. Het is rommelig, autochtoon en spotgoedkoop. Buurtbewoners worden bij de voornaam begroet en schuiven bij ons aan op de bank onder de spiegel tegenover de bar of verdwijnen in een trapgaatje dat naar een bovenkamer leidt. Naast ons ontvouwt een man plechtig zijn Laguiole-zakmes om de foie gras maison (¤8) te lijf te gaan. De oeuf dur mayonnaise staat in een rijtje voorgerechten als rillettes, wortelsalade of linzensalade, waarvan de meeste twee euro kosten. De hoofdgerechten (zoals tripes à la provençale, noix d’entrecote, gebakken kippenlevers) komen niet boven de tien euro uit, op de confit de canard maison na, die er zeventig cent overheen schiet.
Het geheim van de oeuf mayonnaise is niet al te moeilijk te doorgronden: het gaat om halve, niet te hard gekookte eitjes en een forse wolk pittige, ambachtelijke mayonaise. Op het bijpassende slabed is zelfs nog wat lekkere dressing gesprenkeld. In al z’n eenvoud is het in combinatie met wat stokbrood evengoed nog een geducht voorgerecht. De hoofdgerechten zijn au niveau prix qualité geheel in orde; de bread pudding met vanillesaus steekt zelfs het ei naar de kroon.