Hedy d’Ancona: ‘Ik heb het lekkerste voor het laatst bewaard’
Hedy d’Ancona (1937, Den Haag) was staatssecretaris, minister, senator en Europees parlementariër voor de PvdA. Op het moment is ze onder meer voorzitter van de Novib. Onlangs verscheen haar autobiografie, getiteld ‘Het persoonlijke is politiek’.
Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Er heeft zich een zekere lome tevredenheid van mij meester gemaakt. Ik heb vanaf zeven uur vanochtend rondgerend en nu hoef ik even niets meer.
Wie zijn uw helden?
Mijn moeder. Omdat ze ondanks grote tegenslagen zo buitenissig sterk overeind is gebleven en zo vrolijk was. En omdat ze aan het einde haar ziekte even heldhaftig onder- ging als alle voorgaande dreunen die het leven aan haar uit- deelde.
Aan wie ergert u zich?
Aan opscheppers. Mensen die hun eigen bestaan niet kunnen relativeren.
Lijkt u op uw vader?
Ik hoop dat ik op hem lijk. Ik heb hem nooit gekend, omdat mijn ouders uit elkaar zijn gegaan toen ik heel klein was en hij vervolgens is omgekomen in de Holocaust. Maar uit wat ik bij elkaar heb gesprokkeld, komt hij naar voren als een artistieke, intellectuele, onafhankelijke geest met een groot politiek bewustzijn. Nou, daar wil je wel op lijken.
Wat zijn uw dagdromen?
Ik vind de wereld buiten deze postzegel die Nederland heet buitengewoon unheimisch en afschrikwekkend. Niettemin droom ik dat het allemaal toch goed komt.
Wat is uw grootste angst?
Vanaf het moment dat je kinderen hebt, is het voorbij met de rust. Want hoe leuk kinderen ook zijn, ze vormen tevens je achilleshiel. Bij elke sirene denk je: als het maar niet mijn kind is.
Bidt u weleens?
In tijden van wanhoop heb ik weleens een gebedje gepreveld, maar ik ben niet iemand die regelmatig door de knieën breekt.
Hebt u ooit een mystieke ervaring gehad?
Ja. Het is me wel gebeurd dat ik wonderlijk contact had met mensen over grote afstanden. Ik droomde bijvoorbeeld dat een kennis van mij heel veel mensen ontving en hoorde later dat hij die dag zijn vrouw had verloren en dat er heel veel mensen over de vloer waren geweest.
Bent u aantrekkelijk?
Voor een beperkt aantal mensen wel, ja. Gelukkig maar.
Wat is uw definitie van geluk?
Dat je gevrijwaard bent van ellende en dus de ruimte hebt zelf je geluk te bewerkstelligen.
Waar schaamt u zich voor?
Er zijn kleine en grote schaamtes. Onlangs schaamde ik me suf toen ik het gruwelijke programma Vara laat zag. Dat zijn kleine schaamtes. Grote schaamte voel ik als ik terugkijk op de langdurig elkaar overlappende relaties die ik heb gehad. Daarmee heb ik mensen te kort gedaan.
Bent u monogaam?
Ja. Ik heb nu bijna zeven jaar een relatie met Aat Veldhoen en ben voor het eerst van mijn leven volstrekt monogaam. Het is natuurlijk ook wel zo dat er heel wat minder enthousiaste heren rond een oude theemuts van in de zestig dartelen.
Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?
Een half jaar geleden, toen ik ruzie met mijn geliefde had en met dit klassieke wapen der vrouw mijn machteloze woede manifesteerde. Maar hij heeft natuurlijk al zoveel jankende vrouwen om zich heen gehad dat hij daar totaal niet van onder de indruk was.
Hoe moedig bent u?
Dat weet ik niet. Ik heb geen oorlogen meegemaakt waarin ik een verzetsheld had kunnen zijn.
Van wie hebt u het meest geleerd?
Van Veldhoen. Hij heeft me geleerd te kijken naar dingen.
Wat is uw grootste ondeugd?
Mijn wens om te behagen.
Wanneer was u het gelukkigst?
Nu. Ik heb het lekkerste voor het laatst bewaard.
Welke eigenschap waardeert u in een man?
Humor en relativeringsvermogen.
Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Een groot intuïtief vermogen.
Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
Het lijkt me comfortabel wat onafhankelijker te zijn van het oordeel van anderen. Zonder dan meteen een ijskoud kreng te worden, natuurlijk.
Hoe ontspant u zich?
Met een glaasje en mijn vriendje naast me een beetje televisie kijken.
Wie is uw grootste liefde?
Veldhoen.
Van wie houdt u het meest?
Van mijn kinderen. Ik ben niet zo Vondeliaans dat ik ‘voor enen man wel bei mijn kinders zou geven’.
Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?
Daar kan ik niet uit kiezen, hoor. Al die afgangen, om daar nog een volgorde in aan te brengen, alsjeblieft zeg.
Gelooft u in God?
Nee. Ik geloofde in God toen ik ook in Sinterklaas geloofde. Ik ben echt verbaasd dat allerlei rationele, intelligente vrouwen opeens op hun oude dag in de kerk gaan zitten.
Welk leed hebt u anderen berokkend?
Ik heb mannen leed berokkend, maar inmiddels zijn die al jarenlang gelukkig getrouwd met een ander. Dus dat leed was van voorbijgaande aard.
Wat is de beste plek om te wonen?
Mijn eigen plek. In een land dat redelijk rustig is, in een stad die innemend is, in een huis bij een rivier, de Amstel.
Hoe is ongeluk te vermijden?
Ongeluk in de vorm van het noodlot, daar kun je niets aan doen. Maar zolang dat niet heeft toegeslagen, heb je bijna de plicht gelukkig te zijn.
Wat is uw devies?
Carpe diem.
